Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd voor het eerst op grote schaal gifgas gebruikt.
Veel minder bekend is dat toen ook al biologische wapens werden ingezet.
Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak beschikten beide kampen over enorme voorraden gifgassen en biowapens.
 De technieken om de dodelijke wapens naar hun doel te geleiden waren bovendien spectaculair verbeterd.
Afgezien van Japan, dat gas- én biowapens (pest en cholera) tegen China inzette,
 hebben de andere oorlogvoerende landen geen gifgas of biologische wapens gebruikt.
 De intrigerende vraag is: waarom niet?
Het antwoord op die vraag geeft Gerard Aalders in Gifgas, Ziektekiemen en Oorlog.
 Waarom chemische en biologische wapens wel in de Eerste maar niet in de Tweede Wereldoorlog werden gebruikt.
Uit deze studie blijkt voorts dat de mensheid al duizenden jaren voor onze jaartelling gebruikt heeft gemaakt
 van biologische en chemische wapens, al waren die namen toen uiteraard nog niet in zwang.
 Tegenwoordig hebben vrijwel alle landen het Verdrag van Genève uit 1972 geratifi ceerd dat het gebruik,
ontwikkeling en opslag van gif- en biowapens verbiedt. Helaas wordt daar nog steeds op vrij grote schaal de hand mee gelicht.
Gifgas, Ziektekiemen en Oorlog biedt een blik op de geschiedenis van ruim vierduizend jaar 'sluip- en gluipwapens'.